Lana aurkeztu
zidaten bezain laster, argi eta garbi ikusi nuen zein irakasleri egin nahi nion
elkarrizketa. Hainbat urtetan nire irakasle izan zen Anari egin nion
elkarrizketa, eta egia da zaila suertatu zitzaidala berarekin kontaktuan
jartzea ikastetxez aldatu baitzen. Egun batzuetan telefonoz hitz egin ostean,
azkenean ikastetxeko gela batean geratu ginen.
Hasieratik oso
lagunartekoa izan zen, bera izatez oso lasaia baita eta horrek lagundu ninduen,
joan baino lehen nahiko urduri bainenbilen. Unibertsitateaz eta hainbat kontuz
hitz egin eta gero, benetako elkarrizketari ekin genion. Galdera askoren erantzunak gutxi gorabehera asmatuko
nituelakoan nengoen eta nire harridurarako kasu batzuetan ez zen horrela izan.
Alde batetik,
banekien hainbeste markatu nauen irakasle batek bokazioz aritzen zela eta
betidanik nahi izan zuela irakaskuntzan aritu. Baita ikasleekiko kontaktua dela
politena berarentzat, momentuan momentuko kontaktua zein urteak pasata
ikasleekin hitz egitea, eta benetan uste dut, urteak pasata niri galdera berbera
eginez gero, berdin erantzungo nukeela.
Bestalde, nahiko
harritu ninduten erantzunak daude. Izan ere, ez nuen uste niretzat hain ondo
azaltzen zuen eta bere irakasgaiak maitatzea lortu zuen irakasleak pentsatzea
bere metodologia aldatuko zukeela ahal izan balu, adibidez, lan kooperatibo
gehiago edo edukiak baino, gaitasunak ebaluatzea. Gero, galdetu nionean
irakasle prestakuntzan zer ikasi beharko litzatekeen, esan zituen gauza
guztietatik batek bereziki deitu zidan arreta: “emozioak lantzea, pertsonekin lanean gaudelako, bakoitzak atzean
dituen arazoak kontuan hartuta lanari jarraitzen jakitea”.
Oso elkarrizketa
emankorra gertatu zitzaidanez, ondorio pila bat atera ditzaket. Hala ere,
nagusienekin geratuko naiz: lehenik, metodologia berriak ezarri behar direla
eta orekaz landu; bigarren, lehentasuna beti ikaslea dela eta haren alde egin
behar duela beti irakasleak eta hirugarren, hezkuntza munduan gauza asko aldatu
behar direla eta horretarako beti jarraitu behar dugula prestakuntzan eta
hezkuntzako pieza guztien komunikazioa bermatu behar dugula.
Azkenik, egun
batzuk pasata buruan geratu zait erantzun bat benetan motibatu nauena irakasle
aritzeko. Galdetu nion berarentzako zeintzuk ziren irakasle izatearen alde
onak, eta betiko erantzunak espero nituen, soldata, oporrak etab. baina berak benetan
erantzun polita eman zidan: “irakasle
izatearen alde onak guztiak dira, gustukoa baldin badaukazu, guztiak. Nik alde
onak baino ez ditut ikusten, alde txarrak administrazio kontuak baino ez dira,
ikasleekin ez.”
Guztiontzako mezu berdintsua, oharren batekin.
ResponderEliminarPost hau ikusi dut.
Oharra:
Polita eta motibagarria azken esaldi hori!
Egitekoa
Ikasitako gauzen zerrenda egin behar duzu, zerrenda hori antolatu behar duzu sailkapen bat eginaz; hori egindakoan, berriro irakurri, agian zerbait gehiago ere bururatuko zaizu-eta.
Hurrengo astean amaituko dugu horixe lantzen (beraz, ekarri behar duzue taldeko guztiok zuonak).
Azalpena puntuka:
Hiru pausu dira:
1) Egin zerrenda bat ikasi dituzuen gauzekin;
2) zerrenda horren sailkapena egin
3) Sailik sail berriro irakurri, ea ideia gehiago badatozkizun.